Нэг удаа би далайн эрэг дээр аврагчийн ажил хийж байхдаа угаалгын өрөөг цэвэрлэх үүрэгтэй байсан. Хоёр дахь удаагаа угаалгын өрөөг цэвэрлэхдээ би хэзээ ч мартахгүй нэгэн зүйлтэй таарсан юм. Хэн нэгэн домогт болон инээдтэй хэмжээний “ажил” хийсэн байв. Би яриад байгаа зүйл бол яг л Чингис хаан өөрөө мянган тулааны хуримтлагдсан энергиэ суллаж, тэр “ид шид”-ээ энд үлдээсэн мэт.   Түүнчлэн тэр хүн суултуурын ирмэгээс хоёр инч орчим урагш гарч “бай” оносон мэт байлаа. Тэрээр бурхны ариун бор урсгалаа суллахдаа суултуурын араар, хананд, доошоо шалан дээр, модон хаалттай бүх хана руу тараан цацжээ. Энэ бол жирийн хүний хийдэг зүйл биш, яг л гал унтраагч хоолойгоор суултуур руу таван секунд орчим бор өнгийн хагас шингэн, хагас хатуу бодисон “тамын шингэн”-ийг байгасан мэт.   Гэхдээ Чингис бидэнд зөвхөн энэ “бэлгийг” үлдээсэнгүй. Үгүй ээ, тэр шалаас эхлээд угаалтуур, цорго хүртэл үргэлжлэх мөр үлдээжээ.